Uzvišeni Allah kaže:
واقسطوا ان الله يحب المقسطين
“I budite pravedni, zaista Allah voli pravedne.” (El-Hudžurāt, 9)
I kaže Uzvišeni:
وإذا قلتم فاعدلوا
“I kada govorite, budite pravedni.” (El-En'am, 152)
I kaže Uzvišeni:
ولا يجرمنكم شنآن قوم على ألا تعدلوا اعدلوا هو أقرب للتقوى
“I neka vas mržnja prema nekom narodu ne navede da nepravedni budete. Budite pravedni – to je bliže bogobojaznosti, i bojte se Allaha.” (El-Ma'ida, 8)
Današnja velika dešavanja u muslimanskim zemljama obavezuju svakog muslimana da u potrazi za onim što mu je obaveza spram ovih događaja, bude pravedan i da se čuva nepravde i uskraćivanja prava drugima.
U okviru pravednosti spada:
Pravednost prema neistomišljenicima, bilo da su u pitanju pojedinci ili grupe. Treba im pristupati vagajući njihove vrline i greške, posebno ako su poznati po svojim dobrim djelima, borbi na Allahovom putu i korisnom doprinosu za ummet. Ako im se i desi da pogriješe, prvo treba ispitati istinitost i okolnosti tih grešaka, a ako se potvrdi, onda čovjek mora biti pravedan prema mudžahidima i osvajačima. Ne smije nas jedna ili više grešaka natjerati da zaboravimo njihova dobra djela, njihovu borbu i doprinos u suprotstavljanju neprijateljima islama na različitim poljima.
Primjer toga je “Potop Akse” i njegovi junaci – mudžahidi. Vidimo kako određeni ljudi koji se pripisuju znanju i davi (islamskom pozivu) otvaraju vrata kritike i rasprave sa njima, pripisujući im odgovornost za ono što se dešava u Gazi od razaranja i ubijanja, ne poznajući okolnosti koje su prethodile tim događajima, i bez otvaranja drugog oka (tj. zanemaruju) na velike pobjede koje je Allah dao na njihovim rukama u ovom mubarek potopu. Od tih stvari su:
1 Buđenje ummeta i osjećaj pripadnosti islamskom identitetu, kojeg su neprijatelji pokušavali izbrisati.
2 Povećano razumijevanje i svijest među muslimanima o pravoj prirodi neprijatelja i licemjera, te uvjerenje da je rat s Jevrejima i križarima rat akide (vjere), bez obzira na obmane i lažne izgovore koje neprijatelji koriste.
3 Razotkrivanje zapadnog nevjerničkog svijeta – SAD-a i Evrope – i njihove žestoke mržnje prema muslimanima, kao i licemjerje njihovih parola o demokratiji i ljudskim pravima, pravima žena i djece. Ovo je postalo jasno čitavom svijetu, pa čak i njihovim narodima koje obmanjuju. Čitav svijet je uvidio njihove duple standarde. U tome je hajr za muslimane kao i za one koji su bili obmanuti njihovim parolama.
4 Svijest muslimana o licemjerima – bilo da se radi o državama, grupama ili pojedincima – koji su pokazali svoju odanost nevjernicima, s jedne strane, i ostavljanje muslimana na cjedilu, s druge strane. U tome je hajr jer Allah odvaja loše od dobrog.
5 Uzvišeni Allah je ovim događajima osujetio planove i zavjere koje su bile na korak od prodaje Palestine i gašenja palestinskog pitanja, zaustavio je normalizaciju odnosa s Jevrejima, i srušio tzv. “Sporazum stoljeća” i “Abrahamov dom”.
6 Pokazivanje Allahovih znakova i čuda u ustrajnosti male grupe muslimana naspram svjetskih sila nevjerstva, poniženje Jevreja, i rušenje mita o “nepobjedivoj državi”.
7 Ekonomski gubici koje su pretrpjeli Jevreji, razdor među njima, prekid rada njihovih fabrika i farmi, bijeg jevrejskih stanovnika iz Gaze i sjeverne Palestine, te migracija stotina hiljada Jevreja u inostranstvo.
8 Postojanost mudžahida i njihova ustrajnost, njihovo junaštvo i žrtvovanje, te naneseni gubici neprijatelju u ljudstvu i opremi.
Gdje su kritičari mudžahida Gaze kada su u pitanju ova velika postignuća? Zašto to ignorišu, a fokusiraju se samo na ono što su Jevreji uradili Gazi i njenim stanovnicima od razdora i ubijanja, što je za Gazu čast i ponos, a za njihove ubijene da su postigli šehadet, a za ranjene nagrada i brzo ozdravljenje?
Uzvišeni Allah kaže:
ولا تهنوا في ابتغاء القوم إن تكونوا تألمون فإنهم يألمون كما تألمون وترجون من الله ما لا يرجون
“l nemojte malaksati tragajući za neprijateljem; ako vi trpite bol, trpe i oni bol kao i vi, a vi se još od Allaha nadate onome čemu se oni ne nadaju. Allah je Onaj Koji sve zna i mudar je.” (En-Nisa’, 104)
Nisu isti: naši šehidi su u Džennetu, njihovi poginuli su u vatri.
Pravednost u navođenju dobrih djela uz pogreške i njihovo vaganje ima svoje uporište u Kur’anu i Sunnetu.
Uzvišeni Allah kaže:
وَلَا يَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
“Neka se čestiti i imućni među vama ne zaklinju da više neće pomagati rođake i siromahe, i one koji su na Allahovu putu rodni kraj svoj napustili; neka predu preko toga i nek praštaju! Zar ne biste voljeli da i vama Allah oprosti?! A Allah je Onaj Koji oprašta grijehe i milostiv je…” (En-Nur, 22)
Ovaj ajet je objavljen povodom Ebu Bekra, r.a., koji se zakleo da više neće pomagati Mistaha, radijellahu anhu, koji je bio siromašan i njegov rođak, jer je učestvovao u potvori majke pravovjernih Aiše, radijellahu anha. Pa je Uzvišeni Allah zabranio Ebu Bekru da prekine svoje udjeljivanje Mistahu, bez obzira na ono što se desilo, jer je on (Mistah) imao dobra djela koja pokrivaju njegov posrtaj i potvoru majke pravovjernih Aiše, radijellahu anha. Od tih dobrih djela je i to što je bio jedan od prvih muhadžira, koji su ostavili svoju imovinu i domove radi Allaha. Ebu Bekr se nakon toga vratio davanju pomoći Mistahu.
Pouka koju uzimamo iz ovog plemenitog ajeta jeste ta da je Uzvišeni Allah spomenuo Mistahove vrline uz njegovu veliku grešku koja se utapa u moru njegovih dobrih djela.
Što se tiče sunneta Poslanika ﷺ, primjer pravednosti se jasno ogleda u ophođenju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, prema velikoj grešci koju je počinio Hatib ibn Ebi Belta, kada je poslao pismo mušricima obavještavajući ih o planu Poslanikovog ﷺ napada na Mekku. Kada je Poslanik ﷺ pitao Hatiba o razlogu koji ga je naveo na takav postupak i kada se uvjerio da nije licemjer, niti od onih koji pomažu mušrike protiv muslimana, rekao je Omeru, radijellahu anhu, kada je tražio da ga ubije:
“O Omere, zar nije on jedan od učesnika bitke na Bedru? Možda je Allah pogledao učesnike Bedra i rekao im: ‘Radite što hoćete, Ja sam vam oprostio.'”
Tada je Omer zaplakao i rekao: “Allah i Njegov Poslanik najbolje znaju.” Hadis bilježi Buhari, br. 3082.
Zaključak: Allahovog Poslanika ﷺ nije Hatibova velika greška navela da zaboravi njegovo veliko dobro djelo – učestvovanje u bici na Bedru.
Allah se smilovao Šejh el-Islamu Ibn Tejmijji, kada je rekao:
“Allah voli govor sa znanjem i pravdom, a mrzi govor sa nepravdom i neznanjem.”
U okviru pravednosti spada i:
- Ne generalizirati grešku jedne grupe na sve njene pripadnike.
- Vraćati nejasne izjave grupe ili pojedinca na jasne i poznate stavove.
- Ne pripisivati osobi nužno ono što može proizilaziti iz njegova govora.
Autor: Abdul Aziz el Džulejjil
Iz članka: Deset pravila u ophođenju prema novonastalim događajima i donošenju suda o njima
Izvor. Nasehoon.org
Ostala pravila čitaj ovdje.
