Ibn Kajjim el-Dževzijje kaže:
“Druženje s braćom u vjeri dijeli se na dvije vrste:
- Prva, okupljanje i druženje radi opuštanja i popunjavanja vremena.
Šteta takvog okupljanja veća je od koristi, a u najmanju ruku kvari srce i oduzima vrijeme;
- i druga, okupljanje radi potpomaganja na putu spasa i međusobnog podsticaja na slijeđenje istine i strpljenje.
To je nabolji i najkorisniji plijen, ali takvo druženje ima tri mahane:
- prva, pretvaranje jednih pred drugima;
- druga, govor i miješanje s ljudima više nego je potrebno, i
- treća, vremenom prelazi u običaj i razonodu pa gubi svoj prvobitni cilj.”
(“El-Fevaid”, str. 51)
